deda-s

arasros gifiqriat ratom ambobs bavshvi pirvel sityvas ,,dedas''? deda, warmoaidginet erti dge mshoblis gareshe romelic yvelapers aketebs imisatvis rom chven warmatebululebi gavxdet, sul chvenze zrunavs, man yiveltvis kargad icis is, rac chven gvchirdeba, mas xom deda hqvia... deda ki yvelaperis azia, deda isaa vinc am ukidegano samyaroshi sicocxles gadzlevs, bedniers gxdis da yoveltvis shentvis kargi unda... Dzalian mikvirs im adaminebis romlebic amboben rom am qveynad aravin uyart, rogor sheidzleba wamogcdebs sityva sidzulvili, rodesac deda gyavs, is xom gvtaebrivi siyvarulis yvelaze didi nimushia. yvelaze srulyopili, yvelaze ushishari dedastan ertad xar, ici rom rac ar unda moxvdes shen daculi iqnebi,  ici rom marto ar darchebi.
dzalian xshirad gavbrazebulvar dedaze, romlesac chemtvis sadme wasvla daushlia magram bolos mivxvdarvar rom is martlali yopila... chemi azrit ar arsebobs cudi da kargi deda, deda yoveltvis kargia isic ki romelic sakutar shvils saavadmyoposhi tovebs mas xom surs, rom mas shvils uketesi momvali hqodes, imedi aqvs rom uketesi ojaxi shexvdeba, imedi aqrt rom bavshvs zamtavrshi ar shecdivdeba, ar moshivdeba, ,,cudi dedebi'' xom paratebs ver uzrunvelyopen tbili sacxovreblit, gemrieli sachmlit...

deda yvelaperia, deda yvelaze tbilia yvelaze tkbilia... deda tavad gmertia, deda saocrad ketili da satnoa, deda isaa visac yoveltvis yvelaze metad viyvarvart!

ვინ ვართ სინამდვილეში

 ვინც  ახლოდან მიცნობთ გეცოდინებათ რომ ძალიან ბევრნაირი ვარ. როგორ ბევრნაირი? როგორ და ესე.

შემიძლია ვიყო ისეთი სერიოზული და თავდაჭერილი, რომ ვერავინ გაბედოს ახლოს მოსვლა. ასეთ დროს ვაკრიტიკებ ხშირად, ვლაპარკოაბ ცოტას, ვარ ძალიან მომთხოვნი და კატეგორიული. უაღრესად მკაცრი, ნამდვილი “სწერვა”. ასეთი პერიოდები ზამთარში მაქვს ხოლმე… შემოქმედებითად არ ვიწვი, და ვცდილობ ჩემი თავი სხვა რაღაცეებში დავხარჯო.

არსებობს მეორენაირი ,,ანაც”, რომელიც უფრო მეგობრულია ვიდრე პირველი. უყვარს ადამიანებთან ურთიერთობა, მათზე დაკვირვება. სიამოვნებით იძლევა რჩევებს, ბევრს იღიმის, აწუხებს ათასნაირი იდეები. მოსწონს მრავალფეროვნება, ყველაფერს დადებითად ეკიდება. ეძებს საკუთარ თავსა და ბედნიერებას.

მე პირადად მეორე უფრო მომწონს. მაგრამ რადგან ორივე მე ვარ, მაინც იდეალური ვარიანტი მათი სინთეზია. ანა, რომელმაც იცის მხიარულებისა და სერიოზულობის ფასი. სწავლობს საკმარისად და აქტიური ცხოვრების ფონზე ყველაფერს ასწრებს. წერს, მოგზაურობს, უყვარს და მტკიცე ნებისყოფის წყალობით ადვილად ან ძნელად, მაგრამ მაინც აღწევს მიზანს.

ძნელია თქვა “როგორი ხარ სინამდვილეში”, რადგან ადამიანები ამას საკუთარ თავსაც ვერ ვუმხელთ ხშირად და სხვებს ხომ მითუმეტეს… ბოლო დროს, როცა ცხოვრებას უფრო მეტად ვაკვირდები და ვცდილობ ყველაფერში დავინახო “აზრი” ერთ რამეს მივხვდი. არ არსებობს ერთი ადამიანიც კი, რომელსაც რამდენიმე თვისების ჩამოთვლით აღწერ. ყველა ადამაიანი თავისებურად საინტერესოა, ცალკე წიგნია და ისტორიაა. ყველა ადამიანში არის ერთგულებაცა და ღალატიც, სიამაყეცა და თავმდაბლობაც. მთავარია რომელს მივცემთ გამოვლენის საშუალებას.

ამის წინათ, ძალიან საინტერესო წიგნში ამოვიკითხე საკმაოდ ჭკვიანური რამ, იქ ეწერა , რომ ყველაფერს რასაც ვფიქრობთ ჩვენში არ არის. ის იმ უხილავ იდეათა ველშია მოქცეული, რომელიც ჩვენ გარშემოა. ეს იდეები ჩვენში შემოდიან და მალე გვტოვებენ ან სამუდამოდ იდებენ ბინას. თუ შეცდომა დავუშვით და ცუდი შემოიჭრა ჩვენში, ჩვენი ჭეშმარიტი ბუნება რომელიც სავარაუდოდ სიკეთისკენაა მიმართული, ხვალ აუცილებლად დათრგუნავს ბოროტს. აქედან დასკვნა, რომ ადამიანები არც ბოლომდე კეთილები ვართ და არც მთლად ბოროტები. მთავარია, იმ მრავალმხრივ სამყაროთაგან, რომლებიც ჩვენშია მოქცეული საუკეთესო გამოვიტანოთ გარეთ და ამ გზით მივაღწიოთ “ადამიანურობას”.

აქვე მინდა პოსტის იდეას დავუბრუნდე, რომელიც თეგ თამაშში მდებარეობდა და რომელსაც ძალიან ავცდი. მაგრამ რადგან ამ კუთხით წავედი, ამ განწყობითვე განვაგრძობ და ჩემი მრავალმხრივი სამყაროდან მაგალითებს მოგიყვანთ


ძალიან დიდი ფასი ჩემ ცხოვრებაში დროს უჭირავს.
არ შემიძლია ადრე გაღვიძება.
მაღიზიანებს ნელი, წყნარი, ჩუმი ადამიანები
ვერასოდეს წარმოვიდგენდი რომ ფიზიკას ვისწავლიდი
თან თამამი ვარ, თან არა
ძალიან მიყვარს ჩემი თმა
გუშინ ჩემმა პრინციპულობამ პიკს მიაღწია (სასწავლო პროცესის დროს)
მინდა ვიყო უფრო ოპტიმისტი
მომბეზრდა ერთი და იგივე სიმღერები
ძალიან მეშინია სიბნელის, მეტი რომ არ შეიძლება
ძალიან მიყვარს დედიკო, ბებიკო, ნათია, კახი მეგუნა სოსი ხატია
ფანქრით წერა მომწონს
სააბაზანოში ხშირად ვმღერი
ვაღიარებ რომ კამათისასა მოწინააღმდეგეს არ ვაცდი ლაპარაკს
მინდა უკეთესი ვიყო : ))

აბიტურიენტებისთვის! (ისტორიის წლები)

ძვ. წ. 1112 - ტიგლათფილესერის ლაშქრობა ჩრდილოეთით, „სიენის დატყვევება“;

ძვ. წ. 750 - სარდურ II-ის ლაშქრობა კოლხაში;

ძვ. წ. 676 - ფრიგიის სამეფოს განადგურება;

ძვ. წ. 590 - ურარტუს განადგურება;

ძვ. წ. 401 - ბერძენ მოქირავნეთა რაზმის სამხრეთ-აღმოსავლეთ შავიზღვისპირეთის ქართველი ტომების ტერიტორიაზე გასვლა;

ძვ. წ. 65 - პომპეუსის ლაშქრობა ქართლში;

ძვ. წ. 83 - აჯანყება კოლხეთში მითრიდატეს წინააღმდეგ;

36 - მარკუს ანტონიუსის ლაშქრობა აღმოსავლეთში;

35 - ქართლის ჯარის შეჭრა სომხეთში ფარსმანის მეთაურობით;

63 - კოლხეთის შესვლა უშუალოდ რომის იმპერიის შემადგენლობაში;

69 - ანიკეტის აჯანყება;

131 - ფლავიუს არიანეს მოგზაურობა შავიზღვისპირეთში;

134 - ფარსმან II-მ ალანები შეუსია რომს და პართიას;

141-144 - წლებს შორის, ფარსმან II-ის ვიზიტი რომში;

325 - ნიკეის საეკლესიო კრება;

326 - ქრისტიანობის სახელმწიფო რელიგიად გამოცხადება ქართლში (ეკლესიის თვალსაზრისით);

337 - ქრისტიანობის სახელმწიფო რელიგიად გამოცხადება ქართლში (ივანე ჯავახიშვილის თვალსაზრისით);

465 - გუბაზ I-ის ჩასვლა კონსტანტინოპოლში;

482 - ვარსქენის მოკვლა. აჯანყების დაწყება ვახტანგ გორგასლის მეთაურობით;

502 - სამგორის ბრძოლა;

523 - მეფობის გაუქმება ქართლში;

523 - წათეს ხელახალი გაქრისტიანება და გამეფება;

542 - „დიდი ომიანობის“ დაწყება;

549 - „დიდი ომიანობის“ განახლება;

550 - ხურიანეს ლაშქრობა ლაზიკაში. აბაზგების აჯანყება;

554 - გუბაზ II-ის მკვლელობა;

555 - მისიმიელების აჯანყება;

562 - „დიდი ომიანობის“ დასასრული;

608 - საეკლესიო განხეთქილება ქართველებსა და სომხებს შორის;

627 - თბილისის ალყა ბიზანტილებისა და ხაზარების მიერ;

628 - ხაზართა მიერ თბილისის აღება;

654 - „დაცვის სიგელი“;

688 - ბიზანტიელთა ლაშქრობა სამხრეთ კავკასიაში;

697 - არაბების დასავლეთ საქართველოში გადასვლა;

717 - ბიზანტიელთა ლაშქრობა ეგრისში;

735 - მურვან-ყრუს ლაშქრობა საქართველოში;

764 - ხაზართა ლაშქრობა ქართლში;

772-773 - ნერსეს დაბრუნება სახალიფოში;

786 - აბო თბილელის სიკვდილით დასჯა;

826 - აშოტ კურაპალატის მკვლელობა;

853 (5/VII) - ბუღა თურქმა აიღო თბილისი;

888 - ადარნასე ბაგრატიონმა მიიღო „ქართველთა მეფის“ ტიტული;

914 - აბულ-კასიმის ლაშქრობა;

922-957 - გიორგი II აფხაზთა მეფე;

975 - ბაგრატ III-ის დასმა ქართლში მმართველად;

978-1014 - ბაგრატ III;

979 - დავით კურაპალატი დაეხმარა ბასილი II-ს;

1001 - დავით კურაპალატის გარდაცვალება;

1008-1010 - კახეთ-ჰერეთის შემოერთება ბაგრატ III-ის მიერ;

1008 - გურგენ მეფეთ-მეფის გარდაცვალება;

1014-1027 - გიორგი I;

1021 - შირიმნის ბრძოლა;

1023 - ზავი საქართველო-ბიზანტიას შორის;

1027-1072 - ბაგრატ IV;

1028 - ბიზანტიელთა ლაშქრობა საქართველოში;

1032 - ამირა ჯაფარის შეპყრობა;

1037-1039 - თბილისის ალყა ბაგრატ IV-ის დროს;

1064 - თურქ-სელჩუკთა პირველი ლაშქრობა საქართველოში;

1068 - თურქ-სელჩუკთა მეორე ლაშქრობა საქართველოში;

1071 - მანასკერტის ბრძოლა;

1072-1089 - გიორგი II;

1073 - ფეოდალთა აჯანყება გიორგი II-ის წინააღმდეგ;

1080 - „დიდი თურქობა“;

1083 - გიორგი II-მ ხარკი იკისრა;

1089-1125 - დავით IV აღმაშენებელი;

1099 - ჯვაროსნებმა აიღეს იერუსალიმი. დავით IV-მ შეუწყვიტა ხარკი თურქ-სელჩუკებს;

1104 - რუის-ურბნისის საეკლესიო კრება;

1104 - ერწუხის ბრძოლა;

1106 - გელათის დაარსება;

1110 - სამშვილდის განთავისუფლება;

1115 - რუსთავის განთავისუფლება;

1117 - გიშის განთავისუფლება;

1118 - ლორეს განთავისუფლება. ყივჩაყების გადმოსახლება;

1121 (12/VIII) - დიდგორის ბრძოლა;

1122 - თბილისის განთავისუფლება;

1123 - დმანისის განთავისუფლება;

1124 - ანისისა და შარვანის დაკავება;

1125-1156 - დემეტრე I;

1130 - შეთქმულება დემეტრე I-ის წინააღმდეგ;

1138 - განძის აღება;

1155 - დავით V-ის გამეფება;

1156-1184 - გიორგი III;

1177 - დემნა უფლისწულის აჯანყება;

1178 - თამარის თანამოსაყდრედ დასმა;

1178-1213 - თამარ მეფე;

1179 - საგანგებო კრება, რომელზეც მიიღეს კანონი ქურდებისა და ავაზაკების წინააღმდეგ;

1184 - თამარის ხელმეორედ კურთხევა. დიდგვაროვანთა გამოსვლა „უგვაროთა წინააღმდეგ“;

1188 - თამარის ქორწინება დავით სოსლანზე;

1195 - შამქორის ბრძოლა;

1202 - ბასიანის ბრძოლა;

1204 - ტრაპიზონის იმპერიის შექმნა;

1206 - დავით სოსლანის გარდაცვალება. ლაშა გიორგის თანამოსაყდრედ დასმა;

1210 - ქართველების ლაშქრობა ჩრდილოეთ ირანში;

1213-1223 - გიორგი IV;

1220 - მონღოლების პირველი გამოჩენა საქართველოში;

1223-1245 - რუსუდანი;

1225 - გარნისის ბრძოლა;

1226 - ჯალალ ად-დინმა აიღო თბილისი;

1243 - ზავი მონღოლებსა და ქართველებს შორის;

1247 - დავით ულუსა და დავით ნარინის დაბრუნება თბილისში;

1247-1270 - დავით ულუ;

1247-1293 - დავით ნარინი;

1254-1256 - საყაენოს აღწერა;

1260 - დავით ულუს აჯანყება;

1263 - საქართველოს საეკლესიო კრება;

1266 - სამცხის გამოყოფა;

1270-1289 - დემეტრე II;

1289-1292 - ვახტანგ II;

1302-1308 - ვახტანგ III;

1314-1318 - გიორგი VI მცირე;

1318-1346 - გიორგი V ბრწყინვალე;

1346-1360 - დავით IX;

1360-1393 - ბაგრატ V;

1386-1403 - თემურ-ლენგის ლაშქრობები;

1393 -1407 - გიორგი VII;

1403 - ზავი თემურ-ლენგსა და გიორგი VII-ს შორის;

1407-1412 - კონსტანტინე I;

1412-1442 - ალექსანდრე I;

1416 - ყარა-იუსუფის ლაშქრობა სამცხეში;

1439-1439 - ფერარა-ფლორენციის საეკლესიო კრება;

1442-1446 - ვახტანგ IV;

1446-1466 - გიორგი VIII;

1453 - კონსტანტინოპოლის აღება;

1461 - ოსმალებმა აიღეს ტრაპიზონი;

1462 - გიორგი VIII-ს აუჯანყდა იმერეთის ერისთავი ბაგრატი;

1463 - ჩიხორის ბრძოლა;

1465 - ფარავნის ბრძოლა;

1466-1478 - ბაგრატ VI (ქართლ-იმერეთის მეფე);

1476-1511 - ალექსანდრე I კახთა მეფე;

1478-1505 - კონსტანტინე II;

1484-1510 - იმერეთის მეფე ალექსანდრე II;

1490 - ქართლის სამეფოს დარბაზმა აღიარა საქართველოს დაშლა;

1505-1525 - დავით X;

1510-1565 - იმერეთის მეფე ბაგრატ III;

1511-1513 - ავ-გიორგი;

1518-1574 - ლევან კახთ ამეფე;

1520 - ყიზილბაშების ლაშქრობა ქართლში;

1525-1527 - გიორგი IX;

1527-1556 - ლუარსაბ I;

1535 - მურჯახეთის ბრძოლა;

1541-1554 - შაჰ-თამაზის ლაშქრობები ქართლში;

1545 - სოხოისტას ბრძოლა;

1555 - ამასიის ზავი;

1556 - გარისის ბრძოლა;

1556-1600 - სვიმონ I;

1569 - ყიზილბაშებმა დაატყვევეს სვიმონ I;

1574-1605 - ალექსანდრე II კახთა მეფე;

1579 - ჩილდირის საფაშოს შექმნა;

1582 - მუხრანის ბრძოლა. აჯანყება სამცხეში;

1585 (28/IX) - „ფიცის წიგნის“ დადება;

1589 - „წყალობის წიგნი“;

1590 - ზავი ირანსა და ოსმალეთს შორის;

1595 - „გურჯისტანის ვილაიეთის დიდი დავთრის“ შექმნა;

1599 - გორის განთავისუფლება;

1600 - ოსმალებმა დაატყვევეს სვიმონი;

1600-1606 - გიორგი X;

1603 - აბას I-მა ომი დაუწყო ოსმალეთს;

1604-1639 - გიორგი III-ის მეფობა იმერეთში;

1606-1648 - თეიმურაზ I-ის მეფობა კახეთში;

1606-1614 - ლუარსაბ II;

1609 - ტაშისკარის ბრძოლა;

1611-1657 - ლევან II დადიანი;

1614-1617 - შაჰ-აბასის ლაშქრობები კახეთში;

1616-1619 - ბაგრატ-ხანი;

1622 - აბას I-ის ბრძანებით მოკლეს ლუარსაბ II;

1624 (12/IX) - ქეთევან დედოფლის წამება;

1625 (25/III) - მარტყოფის ბრძოლა;

1625 (1/VII) - მარაბდის ბრძოლა;

1626 - ბაზალეთის ბრძოლა;

1626-1629 - ნიკიფორე ირბახის ელჩობა ევროპაში;

1633-1658 - როსტომ-ხანი;

1639-1660 - ალექსანდრე III-ის მეფობა იმერეთში;

1642 - შეთქმულება როსტომის წინააღმდეგ;

1648 - როსტომმა კახეთიდან გააძევა თეიმურაზი;

1653 - თეიმურაზმა თავისი შვილიშვილი, ერეკლე გააგზავნა რუსეთში;

1656 - კახეთი ჩამოართვეს როსტომს და გადასცეს განჯის ხანს;

1658-1675 - ვახტანგ V-ის მეფობა ქართლში;

1660 - ბახტრიონის აჯანყება;

1662 - შაჰის ბრძანებით აწამეს ბიძინა ჩოლოყაშვილი, შალვა და ელიზბარ ქსნის ერისთავები;

1664-1674 - არჩილის მეფობა კახეთში;

1675-1688 - გიორგი XI-ის მეფობა ქართლში;

1688-1703 - ერეკლე I-ის მეფობა ქართლში;

1703 - ვახტანგის ჯანიშინობა;

1705 - მოსკოვში დაიბეჭდა „დავითიანი“;

1709 - თბილისში გაიხსნა სტამბა;

1709-1722 - დავით II (იმამ-ყული-ხანი) კახეთის მეფე;

1714-1716 - სულხან-საბა ორბელიანის ელჩობა ევროპაში;

1716 - ვახტანგი გამაჰმადიანდა და დაინიშნა ქართლის მეფედ;

1719 - ვახტანგ VI დაბრუნდა ქართლში;

1721-1752 - ალექსანდრე V იმერეთის მეფე;

1722-1732 - კონსტანტინე II (მაჰმად-ყული-ხანი) კახეთის მეფე;

1723-1735 - „ოსმალობა“;

1737-1747 - „ყიზილბაშობა“;

1745 (1/X) - თეიმურაზი ეკურთხება ქართლის მეფედ;

1751 (28/VII) - ყირბულახის ბრძოლა;

1752 (IX) - ერეკლემ დაამარცხა აჯი-ჩალაბი;

1752-1784 - სოლომონ I იმერეთის მეფე;

1754 - მჭადიჯვრის ბრძოლა;

1755 - ყვარლის ბრძოლა;

1757 (14/XII) - ხრესილის ბრძოლა;

1758 - ხელშეკრულება თეიმურაზ II-ს, ერეკლე II-სა და სოლომონ I-ს შორის;

1759 - საეკლესიო კრება იმერეთში;

1762 - თეიმურაზ II გარდაიცვალა პეტერბურგში. ერეკლე II გახდა ქართლ-კახეთის მეფე;

1765 - შეთქმულება ერეკლეს წინააღმდეგ;

1767 - თურქეთმა იმერეთი ცნო მფარველობაში მყოფ სამეფოდ;

1768-1774 - რუსეთ-თურეთის ომი;

1770 (20/IV) - ასპინძის ბრძოლა;

1772 - ანტონ კათოლიკოსისა და ლევან ბატონიშვილის ელჩობა რუსეთში;

1773 - ერეკლე II-მ და სოლომონ I-მა აღადგინეს ურთიერთდახმარების ხელშეკრულება;

1774 - მორიგე ჯარის შემოღება;

1782 (21/XII) - ერეკლემ მფარველობაში მიღება სთხოვა ეკატერინე II-ს;

1783 (24/VII) - გეორგიევსკის ტრაქტატი;

1784 (24/I) - ერეკლე II-მ ხელი მოაწერა ტრაქტატს;

1785 - ომარ-ხაის შემოსევა;

1789 - იმერეთის შემოერთების საკითხი განიხილა ქართლ-კახეთის სამეფოს დარბაზმა;

1790 - „ტრაქტატი ივერიელთა მეფეთა და მთავართა“;

1791 - კანონი ტახტის მემკვიდრეობის შესახებ;

1792 - ერეკლე II-მ საუფლისწულოები გამოუყო შვილებს;

1795 (11/X) - კრწანისის ბრძოლა;

1798-1800 - გიორგი XII;

1800 (18/XII) - პავლე პირველის მანიფესტი;

1801 (12/IX) - ალექსანდრე I-ის მანიფესტი;

ქართული პროგრამის ქრონოლოგია და მთავარი პერსონაჟები

ჰაგიოგრაფია

1) იაკობ ხუცესის „ შუშანიკის წამება“ დაიწერა 475-482 წელს.

პერსონაჟები:

ავტორი - იაკობ ხეცესი, საპიტიახშოს კარის მღვდელი და შუშანიკის მოძღვარი;

ვარსქენი - ქვემო ქართლის (ჰერეთის) პიტიახში, არშუშა პიტიახშის შვილი;

შუშანიკი - ვარსქენის ცოლი, სომეხთა სპასპეტის (მთავარსარდლის) შვილი;

ჰყავდათ სამი ვაჟი და ერთი ასული;

ვარსქენმა მიიღო მაზდეანობა (ატროშანი, ცეცლთაყვანისმცემლობა);

შუშანიკი 6 წელი იყო ციხეში, იქვე გარდაიცვალა;

ეპისკოპოსები: აფოცი, იოანე, სამოელი.

2) იოანე საბანისძის „აბო თბილელის წამება“ ( VIII ს. II ნახევარი)

აბო იყო 17-18 წლის არაბი, ცხოვრობდა ბაღდადში. ქართლის ერისმთავარ ნერსეს წამოჰყვა თბილისში, რადგან იგი იყო მენელსაცხებლე და ნერსეს მსახური. შეისწავლა ქართული წერა-კითხვა, გაიცნო ბიბლიური წიგნები და მიატოვა მაჰმადიანობა, დაიწყო ქრისტიანული წესების შესრულება.

აბო თან გაჰყვა ლტოლვილ ნერსეს ხაზარეთში და იქ მოინათლა, საიდანაც წაჰყვა ნერსეს აფხაზეთში, იქიდან კი დაბრუნდა თბილისში.

პირველი პატიმტობიდან ნერსეს დისწულმა, ქართლის ერისმთავარმა, სტეფანოზ გურგენისძემ გაათავისუფლა.

აბომ ციხეში ცხრა დღე დაჰო და მეათე დღეს, 6 იანვარს, ნათლისღების დღეს მოჰკვეთეს თავი.

3) გიორგი მერჩულის „გრიგოლ ხანცთელის ცხოვრება“ დაიწერა X საუკუმეში.

მასში მოთხრობილია VIII-IX სს. ამბები.

გრიგოლი იყო ნერსე ერისტავი ცოლის დისწული და შვილობილი. იგი მღვდლად აკურთხეს, მაგრამ როცა ეპისკოპოსობაც მოინდომეს გაიპარა ტაო-კლარჯეთში, საბა იშხნეთან, თეოდორესთან და ქრისტეფორესთან ერთად. 2 წელი გაატარეს ოპიზაში. პირველად ააშენეს ხანცთის მონასტერი.

აფხაზთა მეფის თხოვნით უბისი.

მეფე - აშოტ კურაპალატი;

ეფემია - მერეს დედათა მონასტრის წინამძღოლი;

ზენონი - დის სახლიდან წასვლის შემდეგ აღიკვეცა ბერად ხანცთაში;

გრიგოლის აღზრდილები - არსენ კათალიკოსი, ეფრემი - აწყურის ეპისკოპოსი და ქართლში მირონის კურთხევის შემომტანი;

აშოტ კრურაპალატის შვილები ადარნესე, ბაგრატი და გუარამი.

გრიჰოლის მონაწილეობით აშენდა: ხანცთა, შატბერთი, გუნათლე, უბისი.

გიორგი მერჩულემ ეს თხზულება დაწერა გრიგოლის მოწაფეთა და მოწაფეთა მოწაფეების მონათხრობის მიხედვით.



კლასიკური პერიოდის მწერლობა

4) შოთა რუსთაველის „ვეფხისტყაოსანი“ XII-XIII საუკუნის დასაწყისში დაიწერა.

პოემა არის სარაინდო-საგმირო ეპოსის.

არაბეთი

მეფე როსტევანი

თინათინი

სპასპეტი ავთანდილი

შერმადინი

ვაზირთუხუცესი სოგრატი

ინდოეთი

ფარსადანი - ექვსი სამეფოს მფლობელი;

შვილი - ნესტან-დარეჯანი;

აღმზრდელი დავარი;

მსახური ასმათი;

სარიდანი - მეშვიდე სამეფოს მფლობელი და ტარიელის მამა.



ფრიდონი - მულღაზანზარის მეფე;

ვაჭართა სამეფო - გულანშარო;

ვაჭართა უხუცესი ესენი - ცოლი ფატმანი, საყვარელი ჭაშნაგირი.

ქაჯეთი - დულარდუხტი;

უფლისწულები: როსინ და როდია;

მონათუხუცესი როშაქი.



აღორძინების ხანის მწერლობა

5) 1. სულხან საბა ორბელიანი XVII ს-ის მიწურული და XVIII ს-ის I ნახევარი.

იგავ-არაკთა კრებული „სიბრძნე სიცრუისა“.

მეფე ფინეზი;

უფლისწული ჯუმბერი;

ვაზირი სედრაქი;

მსახურთუხუცესი საჭურისი რუქა;

აღმზრდელი ლეონი.

6) 2. დავით გურამიშვილი XVIII ს.

„დავითიანი“ - ლექსთა კრებული;

„სწავლა მოსწავლეთა“ - აღზრდის მოტივი;

„მოთქმა ხმითა თავ-ბოლო ერთი“ - ჯვარცმის ამბავი;

„ქართლის ჭირი“ - ვახტანგ VI-ის მეფობა, ქართლის დაცემა, გურამიშვილის ტყვეობა - ლეკეთში და იქიდან რუსეთში გადახვეწა.



რომანტიზმი XIX ს. I ნახევარი

7) 1. გრიგოლ ორბელიანი

„თამარ მეფის სახე ბეთანიის ეკლესიაში“ სამშობლოს დაცემით და მონობით გამოწვეული სევდა

8) 2. ნიკოლოზ ბარათაშვილი

პოემა

„ბედი ქართლისა“ 1795 წლის კრწანისის ბრძოლა აღა-მაჰმად-ხანის წინააღმდეგ. ერეკლე მეფე (პატარა კახი); მსაჯული; სოლომონ ლეონიძე - ცოლი სოფიო.

ლექსები
„არ უკიჟინი სატრფოო“ - სიყვარულის თემაზე;
„რად ჰყვედრი კაცსა“ - სიყვარულის
„მერანი“ - ბედთან ჭიდილი;
„ხმა იდუმალი“ - საკუთარი ხვედრის ძიება;
„სულო ბოროტო“ - ბედისწერით უკმატყოფილება;
„შემოღამება მთაწმინდაზე“ - ბინების თემა და პოეტის დამოკიდებულება მის მიმართ;
„ფიქრნი მტკვრის პირას“ - ადამიანის მოვალეობა.

რეალიზმი

9) 1

ლექსები
„პოეტი“ - პოეტისა და პოეზიის დანიშნულება;
„ჩემო კალამო“ - ილიას შემოქმედების მიზანია სიმართლის თქმა;
„ბედნიერი ერი“ - სატირული ლექსი, ილია აკრიტიკებს დამონებული და დაკნინებული ქართველების ბედთან შეგუაბას;

პოემა

„განდეგილი“ - დაგმობილია წუთისოფლისგან განდგომა.

მოთხრიბები
„კაცია ადამიანი?!“ - ლუარსაბ თათქარიძე; დარეჯანი, მოსეს ასული; დავითი და ელისაბედი, ძმა და რძალი; მსახური ლამაზისეული; მოურავი დათო; დაგმობილია სიზარმაცე, უცოდინრობა, ტრაბახი, თვალთმაქცობა, ცრუსაქმიანობა.
„ოთარაანთ ქვრივი“ - შვილი გიორგი; ტავადები არჩილი და კესო; სოსია მეწისქვილე. მწერალმა დაგვიხატა ქნესრული ადამიანები - ოთარაანთ ქვრივი და გიორგი (სამართლიანობა, შრომისმოყვარეობა, საქმის ერთგულება). აგრეთვე გვიჩვენა „ხიდჩატეხილობა“ ყოფილ თავადებსა და გლეხებს შორის.
„მგზავრის წერილები“ - პუბლიცისტური თხზულება. რუსი იამშჩიკი - ჩამორჩენილი რუსეთი; ევროპელი - განათლებული ევროპა; რუსი ოფიცერი - დამპყრობელი რუსეთის სახე. თერგი - რუსეთს დამონებული; მყინვარი - უმოქმეობა; თერგი - აქტიუობა; დღე - აქტიურობა; ღამე - სინელე, ბოროტება, გაუნათლებლობა; მოხევე ლელთ ღუნია სოფელ გარბოტიდან; სამების ტაძარი - ერთა საბჭო და განძთა საფარი; არშის ციხე - კახელებისა და მოხევეების ბრძოლა; ლელთ ღუნიას - „ჩვენი თავი ჩვენადვე გვეყუდნეს“ – (თავისუფლები ვიყავით).



10)2. აკაკი წერეთელი

ლექსები
„განთიადი“ – (გამოღვიძება) ეძღვნება დიმიტრი ყიფიანს, დაწერილია პატრიოტულ თემაზე;
„რაც არ იწვის, არ ანათებს“ - სიყვარულის თემაზე

პოემა

„გამზრდელი“ - აღმზრდელის პასუხისმგებლობის საკითხი; აფხაზი ბათუ - ნაზიბროლა; საფარ-ბეგი - ზია-ხანუმი; ალმასხიდა; აღმზრდელი ყაბარდოელი ჰაჯი უსუპი.

11)3. ვაჟა ფშაველა

ლექსები
„ჩემი ვედრება“ - მიმართავს ღმერთს;
„ბევრი ვიფიქრე ძალიან“ - აკაკის პასუხად მიწერილი, იმ შემთხვევის გამო, როცა აკაკიმ ვაჟას ფშაური კილოთი წერა დაუწუნა;
„სოფლისა წერა ასეა“ - სიყარული სამყაროს მამოძრავებელია;
„რამ შემქმნა ადამიანად“ - პოეტი ნატრობს გადაიქცეს წვიმად და სიკვდილი დაამარცხოს.

პოემები
„სინდისი“ - ადამიანების სინდისის ხმას ყურს აღარ უგდებე;
„ალუდა ქეთელაური“- ქისტი მუცალი, მეგობარი მინდია, ცოლი ლელა, ხევისბერი ბერდია; მარჯვენა არ მოსჟრა მტერს და ტრადიცია დაარღვია.
„სტუმარ-მასპინძელი“ - ქისტი ჯოყოლა, ცოლი აღაზა, სტუმარი ხევსური ზვიადაური სოფ. ბისოდან, გაეცნო როგორც ჭიელი ნუნუა, მუსა ჯოყოლას თანასოფლელი, დარლა - ვისაც უნდა შესწირონ, ებარი - აღაზას მკვდარი ძმა; მთავარი სათქმელი: ჯოყოლამ შურისძიებას ამჯობინა სტუმარმასპინძლობის წესის დაცვა.
„ბახტრიონი“ – 1659 წ. კახეთის აჯანყების თემა. ნაჩვენებია ამ აჯანყებაში მთიელთა: ფშავ-ხევსურთა და თუშთა ღვაწლი.

იწყება ბუნების სურათით.
I. ხოშარელთა სალოცავის რწერით - სადაც სანათას (7 შვილისა და ქმრის დამკარგავ ქალს) ხევისბერის მოვალეობა შეუსრულებია.

კვირია ფშაველი - თუშეთში მწყემსად გადახვეწილი და ახლა ზეზვა გაფრინდაულმა (ერთადერთი ისტორიული პირია პოემაში) გამოაგზავნა თხოვნით, რათა ფშავ-ხევსურებსაც მიეღოთ მონაწილეობა აჯანყებაში.

ლუხუმი - ფშაველებისა და ხევსურების მეთაური.

წევრები: სუმელჯი, ხოშარეული.

თუშების - ზეზვა;

ლელა - სოფელ ბაჩილიდან, მამა - შანშე. მან კვირიასთან ერთად შეძლო მეომრებისთვის ციხის კარების გაღება;

წიწოლა - მოღალატე;

ლუხუმი - საქართველოს სიმბოლო;

გველი - ბოროტი, რომელიც ლუხუმის ვაჟკაცობამ კათილად აქცია.
„გველისმჭამელი“ - მინდია, მზია, ჩალხია (აკრიტიკებს მინდიას), ბერდია ხევისბერი; მინდიას ესმოდა ბუნების ენა, მაგრამ ცოდნა დაკარგა იმიტომ, რომ საკუთარი პრინციპებისა და რწმენის წინააღმდეგ წავიდა ოჯახის კეტილდღეობის გამო.



12)4. ალექსანდრე ყაზბეგი

„ხევისბერი გოჩა“

ისტორიული. ხევის ბრძოლა არაგვის ერისთავის ნუგზარის წინააღმდეგ; ონისე, ძიძია და გუგუა. ონისემ დაივიწყა მოვალეობა.



13)5. დავით კლდიაშვილი - XX ს-ის I ნახევარი.

„სამანიშვილის დედინაცვალი“ - გადმოცემულია აზნაურთა დაკნინებული მდგომარეობა.

ბეკინა - გაღატაკებული, მაგრამ ტრაბახა და თავმომწონე აზნაური, ტრაბახა, რომელიც ვერ ხვდება, თუ როგორ გაღატაკდა ოჯახი;

პლატონი - მელანო (შვილი და რძალი);

კირილე და დარიკო - პლატონის და და სიძე. კირილე ქეიფსა და დროსტარებას გადაყოლილი ჩხუბისთავია;

ივანე გვერდევანიძე - ადვოკატი, რომელიც დაემგზავრა პლატონს;

ჯიმშერ სოლაბერიძე - სალომე - ვერიჩკა - შეძლებული აზნაურები;

მათი სტუმარი არისტო ქვაშვიძე - ელენეს ძმისშვილი - გაღატაკებული;

სტუმარი - კოტე ბალდავაძე, რომელიც არისტოსთან სტუმრობის ამბებს ყვება;

სოფელი ქვედურეთი - ძმები ბრეგაძეები, დავითი, ანტონი, სერაპიონი - დედინაცვალი ელენე - ორნაქმარევი, უშვილო;

მწერალი პერსონაჟთა დასახასიათებლად იყენებს იუმორს, ის არ დასცინის მათ, პირიქით, ებრალება.



ნოველისტები XX ს-ის I ნახევარი

14)1, ნიკო ლორთქიფანიძე
1. „ თავსაფრიანი დედაკაცი“

ქართველი ქვრივი ქალის განზოგადებული სახე (ქმარი ფილიპე).

მწერალი გვიჩვენებს შვილების უმადურობას.

დიდებულ ადამიანებს არავინ აფასებს (დასკვა).
2. „შელოცვა რადიოთი“

შალავა გორდელანი - დიდგვაროვანი სამხედრო პირი;

მატილდა - გერმანელი ცოლი;

ელი (ელპიტე) - ქალიშვილი, რომელიც აღიზარდა ევროპილ და ქართულ ტრადიციებზე;

პირველი ქმარი - გრაფი ვლადიმერ ბორენკოვი, რუსი ოფიცერი, უზნეო კაცი;

მნეორე ქმარი - იერონიმე შენდაძე;

სახალხო გვარდიის ოფიცერი - უძლური და უპასუხისმგებლო კაცი;

თინო - ქართველი, რომელიც თავის გადასარჩენად თაყვანისმცემლებს იყენებს;

ჰექსლეი - ინგლისელი, რომელიც ცდილობს გამდიდრებას;

ბრომლეი - მილიარდელი ამერიკელი, რომელსაც ელი შეუყვარდა;

რამინო - ჰექსლეის მძღოლი და ერთგული ადამიანი;

ელი ნიკოლოზ ბარათაშვილის მსგავსად შეებრძოლა ბედისწერას და უცხოეთში დაიღუპა მარტოსული და მიუსაფარი.

მოთხრობაში მოქმედება ხდება XX საუკუნის 20-იან წლებში.



15)2, ლეო ქიაჩელის ნოველა „ჰაკი აძბა“

რუსეთში (1918 წ) სამოქალაქო ომია;

კრეისერი „შმიდტი“ - კაპიტანი კუზმა კილგა („მრისხანე“) , მეზღვაური ვასკა ხრიტანიუკი („პირატი);

სამსონ დავანაძე - სოხუმის თავი;

ნარიქ ეშბა - მუშათა, გლეხთა და ჯარისკაცთა საბჭოების თავმჯდომარე;

უჯუშ ემხა - თეთრგვარდიელთა ოფიცერი, წმ. გიორგის ორდენით დაჯილდოებული;

ჰაკი აძბა - ძიძიშვილი;

რაჟდენ თორია - ვაჭარი, კრეისარის ზეიმით დახვედრის ინიციატორი;

ბაქირბი ჩაჩბა - დიდგვაროვანი აფხაზი, ქალაქის საბჭოს თავმჯდომარე (რომელიც კუზმა მრისხანემ მძევლად დაიტოვა);

თოურხან მარშანი - უჯუშის დეიდაშვილი, დედა შორჰან და და ლილი.



პრობლემა - შიშით ღირსებადაკარგული ქალაქის საზოგადოება, რომელსაც უპირისპირდება უჯუში და ჰაკი.

კუზმა მრისხანესათვის უცხო აღმოჩნდა კავკასიური ტრადიცია ძუძუმტეობა.



XX საუკუნის I ნახევარი

16)გურამ რჩეულიშვილი

1, „ნელი ტანგო“

ივანე

ლიდა

იგორი

პრობლემა - 1. საზოგადოების გულგრილობა;

2. ადამიანი (ივანე) ექსტრემალურ სიტუაციაში

2. „მუნჯი ახმედი და სიცოცხლე“

ახმედი

ჯანდიერი

ლილი

ლილისთან ერთად ახმედი ტითქოს სამოთხესი ცხოვრობს.

მკვდარი შვილის დაბადების შემდეგ ახმედი ისე შეაშინა სიკვდილმა, რომ ვეღარ შეძლო ლილისთვის სათანადო თანაგრძნობის გამოხატვა.



17)ჯემალ ქარჩხაძე

„იგი“

იგი

ნი

ზუ
პირველყოფილ ადამიანში გონების გაღვიძება და შემოქმედებითი ნიჭის გამოვლენა. პიროვნების ჩამოყალიბება;
ტირანის დაბადება - სიკვდილით დასჯა;



18)გურამ დოჩანაშვილი

„კაცი, რომელსაც ლიტერატურა ძლეირ უყვარდა“

ვასიკო კეჟერაძე

კლიმი

ხელმძღვანელი

თანაშემწე თამაზი

ლიტერატურა არის ადამიანის ზნეობრივი აღზრდისა და გონების განვითარების საშუალება;

კაცერ-ლუქსი - რომ ახალგაზრდებს შეუყვარდეთ წიგნის კითხვა;



ლიტერატურა ჰგავს თხრობას, რადგან ორივეს პიროვნების თავისუფლებისკენ მივყავართ.



19)კონსტანტინე გამსახურდია

„დიდოსტატის მარჯვენა“

XI საუკუნის I ნახევრის ამბები.

ისტორიული პირები - გიორგი I, მარიამ დედოფალი, მელქისედეკ კათალიკოსი, არსაკიძე;

მეამბოხე ფეოდალები - თალაგვა კოლოკელიძე - შორენა (დედა გურანდუხტი, მხევალი ვარდისახარი);

ფხოველი (ფშაველი) კვეტარის ციხე;

არაგვის ერისთავი მამამზე, ჭიაბერი, ბორდოხანი, კატაი;

ძიძიშვილი - შავლეგ ტოხარისძე (ოსი, მამა თაყაი);

ფარსმან სპარსი - ჩორჩინელი პაპა-სუმბატი, მამა - ბაქარი, დედა - ნონაი, გამზრდელი - ვარდანი, ციხე - თიხარის;

ზვიად სპასალარი. სარდალი

პიპა უშიშარაიძე - აბჯრისმტვირთველი;

გიორგის დეიდაშვილი - ყველისციხის მფლობელი გირშელი.



პრობლემები:
თავისუფლებისთვის ბრძოლა (გიორგის ბრძოლა ბიზანტიის წინააღმდეგ);
მემაბოხე ფოედალების სახე;
ხელოვანების ბედი;
სიყვარული და ხელოვნება.



არსაკიძემ დახატა:
ღმერთთან იაკობის ბრძოლის ეპიზოდი. ღმერთი - მელქისედეკს ჰგავს, იაკობი - არსაკიძეს;
თავისი სიზმარი - ყაყაჩოებისველზე მომავალი.. შორენა და ორი დათვის - ერთი გვიმრისფერი (გიორგი), მეორე წაბლისფერი (გირშელი).

გადაცმული გიორგი მეფე - გლახუნა ავშანისძე.



20)მიხეილ ჯავახიშვილი

„ჯაყოს ხიზნები“

XX სუკუნის 30 - იანი წლები.

თეიმურაზ ხევისთავი - უუნარო და უძლური ქართველი ინტელიგენტი. ამამ - ავდანდილი, დედა - სოფიო;

მარგო ყაფლანიშვილი - გათელილი და მოძალადის მიერ პატივაყრილი საქართველო;

ჯაყო ჯივაშვილი - მოძალადე, მედროვე, ანგარებიანი (ბოროტების სიმბოლო);

მეტრე დევდარიშვილი - ხევისთავთა ყოფილი მოურავი;

ნინიკა - მისი შვილი - ახალი თაობა, რომელიც

ნახუცარი ივანე - ხევისთავთა ყოფილი მღვდელი;

ნაშინდარი - ხევისთავთა მამული.

თაიმურაზს ეძახდნენ „ ცოცხალ ენციკლობედიას“.

გაღატაკებულ თეიმურაზს სიცოცხლე აყროლებულ ძაღლის ლეშად ექცა.



21)გალაკტიონ ტაბიძე - XX საუკუნის I ნახევარი.

„ბავშვები კაფეში“ - საზოგადოების გულგრილობა მზრუნველობამოკლებული ბავშვების მიმართ;

„თოვლი“ -საყვერელ ქალთან განშორებით გამოწვეული სასოწარკვეთა.

სიმბოლისტური ლექსი

„ლურჯა ცხენები“ - დროსი სიმბოლო.

საიქიოში მწუხარების და სიცივის გარდა არაფერია. სააქაო - უსულო დღეების ქრილვაა, ერთადერთი მუდმივი არის დრო.

მოდერნისტული ლექსი

„სილაჟვარდე ანუ ვარდი სილაში“ - პოეტი საყვედურობს ღვთისმშობელს. ილუზიების მსხვრევით გამოწვეული სასოწარკვეთა.

„მთაწმინდის მთვარე“ - პოეტი თვლის, რომ თავისი შემოქმედებით დაამარცხებს სიკვდილს.

გედი - პოეტის სიმბოლო.

ქნარი - პოეზიის.

„შერიგება“ - პოეტი ურიგდება სიკვდილს სილამაზისა და პოეზიის წყალობით.

პოეტი და მყინვარი გვირგვინებით ჰგვანან ერთმანეთს. მყინვარს ყინულის მარადიული გვირგვინი აქვს, პოეტს - პოეზიის.



XX საუკუნის II ნახევრის პოეზია

22)ანა კალანდაძე

„ლაჰილზე ისევ“ - სვანეთის ბუნებისა და ისტორიული ძეგლების დიდებულება.

„ფეხი დამადგით“ - დავით აღმაშენებლის ანდერძით არის შთაგონებული. პოეტი გამოხატავს მეფის თავმდაბლობით გამოწვეულ აღფრთოვანებს.

23)ოთარ ჭილაძე

„როდესაც ასე ახლოა გრემი“ - ლექსი დაწერილია ჰერუიკულ-პატრიოტული გრძნობით.

24)ბესიკ ხარანაული - პოსტმოდერნიზმი.

„ სად არიან შვილები“ - საქართველოს აღარ ჰყავს მამულიშვილები და ახალი თაობაც დაიფანტა.

„ხეები“ - პოეტი თვლის, რომ მგლები ადამიანებზე უკეთესი და მართლები არიან, რადგან თავიანთ ზნეს არ ღალატობენ. არც ხეები გააკვირვებენ ახალი თვისებით. მაგრამ მაინც ადამიებთან ყოფნა ურჩევნია, რადგან სწორედ ადამიანური ვნებები შთააგონებენ მის შემოქმედებას.



სიმბოლისტები

25) ტიციან ტაბიძე

„მეწყერი მეწყერს“ - ბუნება მთლიანია, სტიქია კი აღძრავს თავისიფლებისათვის ბრძოლის სურვილს, რომლის სიმბოლოცაა დაღესტნელი ხალხის მეთაური შამილი.

„მე ყაჩაღებმა მომკლეს არაგვზე“ - ლექსში გადმოცემულია ბუნების სიდიადე და სიკვდილის წინასწარმეტყველება.

26)პაოლო იაშვილი

„წერილი დედას“ - სოფლის მიტოვებით გამოწვეული სევდა. დაპირისპირებულია სოფელი და ქალაქი.

27)კოლაუ ნადირძე

„25 თებერვალი, 1921 წელი“ - საბჭოთა არმიის მიერ საქართველოს დაპყრობა.

28)ვალერიან გაფრინდაშვილი

„პროვინციალური გაზაფხული“

გაზაფხული - ბუნების გამოცოცხლება, მაგრამ სიკვდილი გარდაუვალია.

„სენტიმენტალური ტრიოლეტი“ – რვა სტრიქონიანი ლექსი, რომლის I – IV – VII სტრიქონი გამეორებულია. გადმოცემულია სატრფოსთან განშორებით გამოწვეული სევდა.

29)გიორგი ლეონიძე

„ყივჩაღის პაემანი“ - სიყვარული უკვდავია და ყოველ გაზაფხულზე იღვიძებს.

„მეცამეტე საუკუნე“ - მონღოლთა შემოსევა და საქართველოს ტრაგედია.

Natias

1994 wlis 25 maiss tbili da mziani dila gatenda, qvayniereba titqos ragacis molodinshi iyo, adamianebi putkrebivit ireodnen quchashi, yvelas sadgac echqareboda, yvela sadgac garboda... aravin icoda rom am dges ragac unda momxariyo is, rac shecvlida tundac ramdenime adamianis cxovrebas...
[15:07 P.M ] ekimi: daibada, gilocavt tqven umshvenieresi qalbatonis mama gaxdit...
 amis shemdeg teleponi agar gacherebula yvelas dzailan uxaroda, yvela dzalian bednieri iyo... qveyanas xom patara qalbatoni natia moevlina. unweo, daucveli, dedis mkerdze mikruli, ver grdznobda tu raoden sachiro iyo dedamiwaze,  is xom mteli samyaro iyo dzalian bevri adamians cnobierebashi... diax mteli samyvaro chemtvis , mteli samyaro iyo kaxistvis... chven xom ertmanebs vavsebdit, chven xom mteli peradi samyaroo viyavit... chveni patara saidumloebebit vcxovrobdit, gvixaroda quchashi gasvla chven xom arafris kompleqsi ar gvqonda...
chemi lamazo, chemi cxovrebav, chemo gvatebav gilocav dabadebis dges :*  vgijdebi shenzeee,,, mixarixar... bednieri var shen rom myvaxar,,, miyvarxar <3 <3

უბრალოდ

ცხოვრებაში ყველაფერი წარმავალი და დროებითია, ოდესღაც ყველაფერი ქრება იმ ნაბიჯების ჩათვლით რაც გადაგვიდგია, ბოლოს ყველა ოთხ ფიცარში ვწევართ გაყინულები ფერმკრთალები და მატლების საკვებად ქცეულნი. აღარავის ახსოვს ჩვენი ჩადენილი კარგი თუ ცუდი საქმეები და ის ყველაფერი რისთვისაც ვიბრძოდით ან რის მიღწევასაც ვცდილობდით: ფული, კარიერა, სიყვარული თუ ბედნიერება ზემოთ რჩება... მერე როგორ და რანაირად ვცხოვრობდით ამით აღარავინ ინტერესდება, დროთა განმავლობაში ისინიც ჩვენ გვემსგავსებიან ოთხ ფიცარს შორის გაყინულები მიწაში ამოყოფენ თავს, ცხოვრება ბოლოს მათთვისაც ხომ დამთავრდება ... აღარავის გაახსენდება რომ სუნთქავდი, განიცდიდი, გიყვარდა და უბრალოდ გიხაროდა ცხოვრება...

მარტინ იდენი

dzalian momwons proeqti ,,50 wigni romelic unda waikitxo, sanam cocxali xar'' sheidzeba itqvas rom misi sashualebit davubrundi wignebs... chemi azrit martlac rom gemovnebiani da saintereso wignebi shedis am chamonatvalshi magram chemze gansakutrebuli stabechdileba moaxdina jek londonis ,,martin idenma'' am wignma tavidan pexebamde chamitria, xelebit magrad damichira da arsad mishvebda :) axla dzalian mwdeba guli rom pirveli wakitxvis badniereba ukve gaviare, mat ki visac ar waukitxavs mteli gulit vulocav =]] (vasiko kezheradze)  minda rom gagiziarot chemi shtabechdilebeli, imedia mogewonebat

მარტინ იდენი კაცია, რომელმაც მიაღწია იმას რაც უნდოდა და დაკარგა სიყვარული და თვით სიყვარულის რწმენაც კი. მარტინ იდენი კაცია, რომლისთვისაც მიზანი უმთავრესია. მარტინ იდენი კაცია, რომელმაც შესძლო წარმოუდგენლლად მოკლე დროში აეთვისებინა ის, და იმაზე მეტი, რაც ხალხმა წლები მოანდომა. თუმცა ღირდა კი?

ის უბრალო მუშათა კლასში აღზრდილი მეზღვაური იყო. სიარულიც მეზღვაურისა ჰქონდა. სიყვარულის ძალამ შეაძლებინა დაევიწყებინა ყველაფერი წარსულიდან და გაეზარდა უფსკრული რომელშიც თავად ჩაიკარგა. სიყვარულმა აიძულა განევითარებინა გონება და იდეოლოგიით კიდევ უფრო დაშორებოდა საყვარელ ქალს.

ცოდნამ, წიგნებმა, განათლებამ, აზროვნების უნარმა დაანახა რომ ბურჟუაზია სხვა არაფერია თუ არა ერთი დიდი ნეხვის კასრი, რომელიც მხოლოდ ფულზე და სახელზეა ორიენტირებული. სწორედ წიგნებმა აუხილა თვალი და დაანახა რომ ამ “ნეხვის კასრს” ეთაყვანებოდა. თვით საყვარელი ქალიც კი, რომლის სიყვარულმა აამაღლა მარტინის გონება ძალიან შორს დარჩა იდენისგან.

მარტინი ებრძოდა ჩამოყალიბებულ დოგმებს, აზროვნებას და იმას რაც “უნდა” და არა საჭიროა. მარტინმა ზედმეტად ბევრი იცოდა, ზედმეტად ჭკვიანი იყო და ზედმეტად ჩაუღრმავდა წუთისოფლის სიმყრალეს, ზედმეტად ბევრი გაიგო და ამ ცოდნამ შეიძლება ითქვას დაღუპა კიდეც.

I'll start dieting tomorrow

Titoeul chvengan gasakutrebit ki teenagerebs dzalian awuxebt sakutari wona, hqoniat rom yvelaze maxinjebi da msuqnebi arian, magram chven shegvidzlia zedmet cximebs dzalian advilad gavumklavdet… axla gaswavlit iseti sitxis gaketebas romelic shedzlebas sachmlis yovelgvari shedzgudvisa da tavdauzogavi varjishis gareshe tqveni wona sheamciros sul ragac or kvirashi 6-7 kilogramit.   Mash asse sachiroa: 50gr senades potlebi, 200gr chamichi, 200gr askili da 3 litri wyali…    yvelapers ertad movatavsebt 20 wuti wamovadugebt, gavacivebt da macivarshi shevinaxavt, xolo dawolamde 2 saatit adre dalevt da tqveni probleba dzalian advilad mogvardeba.

P.S. janmtrelobistvis dzalian kargia. Asuptavebs organizms da shlis marilebs. Aba warmatebebs gisurvebt <3 :*